Ewangelia Łukasza, rozdział 2 wrote:1. W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie.
2. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz
3. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
4. Udał się także Josif z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlehem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida,
5. żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Marią, która była brzemienna.
A teraz na serio - oto oficjalna witryna rządowa nt. NSP2011: http://www.stat.gov.pl/gus/7855_PLK_HTML.htm
Alternatywne informacje: http://copytaste.com/z303 || http://www.facebook.com/pages/SpisStop/211596318854150
Każdy pełnoletni obywatel jest zmuszony do poddania się się urzędniczej inwigilacji!
A nie, to się zwie „wypełnienie obywatelskiego obowiązku”, za niedopełnienie którego mogą pociągnąć do odpowiedzialności.
Jeśli nawet w sumie mamy gdzieś swoje dane, to nie sposób nie zauważyć ogromnego kosztu tej akcji - PÓŁ MILIARDA zł! Dla porównania: tegoroczna podwyżka VAT-u miała dać szacunkowe 5 miliardów zł. Wszystko więc poszło na biurwy...
W Chinach (1,3 mld mieszkańców) koszt podobnego spisu ma kosztować w przeliczeniu circa 0,3 mld zł (~8,6 razy taniej!!!), a w Indiach (1,1 mld mieszkańców), nawet z biometryką (zdjęcie + odcisk palca), tylko około 3,7 mld zł (~4 razy taniej!)...
Czyżby szykowały się kolejne mega-przekręty? Tacy rachmistrzowie będą mogli pochodzić sobie po domach i później skorzystać z własnych obserwacji, by np. podzielić się wiedzą z firmą marketingową (tajemnica administracyjna, bla, bla).
Aby uniknąć lub zminimalizować ryzyko wizyty urzędnika, najlepiej załatwić to przez internet: http://www.spis.gov.pl/
Przetestować procedurę możemy tu: https://nsp2011demo.spis.gov.pl/ W zależności od miejsca zamieszkania (losowo) dostaniemy na 80% spis pełny (15 pytań), albo na 20% spis reprezentatywny (setka pytań) z kilkoma nieobowiązkowymi.
Obowiązuje nas podawanie danych zgodnie z prawdą, ale internauci już powymyślali ciekawe odpowiedzi.
http://korespondent.pl/index.php?x=artykul_r1&id=8909 wrote:1. Narodowość:
sierota
tutejszy
2. Wyznanie:
Obrońca Krzyża
Jedi | Latający Potwór Spaghetti | Niewidzialny Różowy Jednorożec
Ale co miałbym niby wyznać? Nie zwierzam się nieznanym mi osobom.
3. W jakim języku (językach) rozmawia Pan(i) najczęściej w domu?
C++
mowa nienawiści
język ulicy / łacina
4. W jakim zawodzie Pan(i) pracuje?
Drwal - całymi dniami usuwam kłody rzucane mi pod nogi przez państwo!
inżynier systemów bezpieczeństwa jądrowego
zawód miłosny | http://klasyfikacje.tejo.pl/index.php?s ... rd%3Branga
5. Jaki jest główny rodzaj działalności instytucji, która jest Pana(i) dodatkowym miejscem pracy?
Walka z rozprzestrzeniającą się biurokracją, która oszalała do tego stopnia, że włazi mi do domu w buciorach i pod groźbą kary zadaje pytania na tematy dla mnie intymne!
Wysyłanie naukowców przebranych za gigantyczne stonogi i pluszowe zabawki do przedszkoli w celu integracji dzieci z zaawansowanymi technologiami - projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.
6. Liczba dzieci
Panie, a bo ja wiem. Boję się dziecko skrzyczeć na ulicy, bo nie wiem, czy to nie moje…
7. Plany prokreacyjne
40! Bo chcę potem ich głosami wygrać wybory…
hawker wrote:Narodowość (odczucie): Sześć szylingów!
Wyznanie: Nie kupię tej tytoń, jest porysowana.
W jakim języku (językach) rozmawia Pan(i) najczęściej w domu?: W moim poduszkowcu jest pełno węgorzy!
W jakim zawodzie Pan(i) pracuje?: Ściągaj spodnie, sir Arturze, nie myślę czekać aż do obiadu.
Jaki jest główny rodzaj działalności instytucji, która jest Pan(i) dodatkowym miejscem pracy?: Moje sutki nabrzmiały rozkoszą!
A jak należy przywitać rachmistrza, jeśli jednak zawita do naszego domu? Oto niezawodne porady - wnet na spryciarzach!
flfoc wrote:A teraz do rzeczy. W kontakcie z rachmistrzem najważniejsze jest wbrew pozorom nie to co odpowiemy, ale jak będziemy się zachowywać. Jeśli ktoś będzie się zachowywał w standardowy sposób to poległ... Teraz może sobie wyobrażać jak to on tam naściemnia itp... ale jak przyjdzie co do czego to się będzie denerwował i o ile nie ma już nabytej wprawy (dziennikarz, polityk) to temu zadaniu nie podoła.
Kluczem jest zachowanie!
Na przykład takie:
Witamy się z rachmistrzem po czym odwracamy głowę w przeciwnym kierunku i mówimy coś niepozornego do niewidzialnego przyjaciela: "tak... miałeś rację...". Rachmistrz nie powinien przywiązywać do tego uwagi, a jakby się zainteresował machnijmy ręką i zachęćmy, aby pospieszył się z tym, testem. Zaproponujmy, aby gdzieś usiąść i właśnie wtedy, kiedy tylko rachmistrz będzie się schylał, aby usadowić się wygodnie na krześle należy nabrać pełne płuca powietrza i z całych sił zakrzyknąć przerażonym głosem "Tylko nie taaaaaaaaam!!!!!!!!!!!!!!!!". Zapewne się zmiesza i spyta nas czemu ma w tym miejscu nie siadać. Należy udawać przerażenie i za wszelką cenę unikać odpowiedzi zbywając go tekstami w stylu: "Matko Święta, to straszne!", "Nie powiem, to zbyt przerażające". Jeżeli rachmistrz będzie miał ochotę na kontynuowanie ankiety należy nad każdym pytaniem się długo zastanawiać, komentować je i udawać, że nad odpowiedziami naradzamy się z niewidzialnym przyjacielem. Jeśli rachmistrz zapyta nas z kim rozmawiamy popatrzmy na niego podejrzliwym wzrokiem i upierajmy się, że z nikim nie rozmawiamy i poważnym tonem mówimy, że nie rozumiemy o co mu chodzi. Ważne jest również, aby przy jakimś najmniej pozornym pytaniu np. ile jest pokoi w pańskim mieszkaniu podnieść ręce do ust i z przerażeniem zacząć szeptać, aby rachmistrz tego pytania głośno nie czytał, bo za drzwiami na pewno podsłuchują sąsiedzi, a oni zawsze się chcieli tego dowiedzieć. Następnie należy opowiedzieć, jacy ci sąsiedzi są wścispcy i że wszędzie za nami chodzą i obserwują nas nawet jak idziemy do toalety na dworcu.
Co do samych pytań to nie należy przy każdym przesadnie fantazjować. W zasadzie odpowiedzi mogą być prawdopodobne, byle by były nieprawdziwe. Istotne jest jednak to, aby nad każdym się długo zastanawiać i zmieniać zdanie, a pod koniec testu udawać, że się coś ważnego przypomniało i prosić o skorygowanie jakiegoś banalnego pytania z początku listy i upierać się, że jest to bardzo, bardzo ważne.
Na koniec dziękujemy rachmistrzowi i obsypujemy go komplementami jakim jest wspaniałym człowiekiem i mówimy, że moglibyśmy taką ankietę wypełniać codziennie i że wreszcie spotkaliśmy w nim prawdziwego przyjaciela, który zechciał nas wysłuchać. Nie zapomnijmy mu pomachać na pożegnanie.
Już nie wróci.
