CellularBASIC to aplikacja na telefony komórkowe (obsługujące Javę ME) pozwalająca uruchamiać programy pisane w dialekcie języka BASIC (kompatybilnym z popularniejszym QBASIC-em na komputery osobiste w wersji 1.1). Aplikacja ta dostępna jest w serwisach z aplikacjami - Mobyware, Phoneky - została również kiedyś wrzucona przeze mnie na to forum (choć zapewne link wygasł), ogólnie z jej zdobyciem i instalacją nie powinno być problemów. Dzięki niej możemy pisać programy używając jedynie telefonu: w pociągu lub tramwaju, w szkole, na wczasach bez laptopa itd. Nawet jeśli programowanie nie jest naszym hobby, zyskujemy możliwość samodzielnego tworzenia programów na własny użytek, gdy nie znajdziemy odpowiedniej gotowej aplikacji w Internecie. Tutaj krok po kroku opowiem, jak programować w CellularBASIC-u.

Najpierw - rzecz jasna - otwieramy aplikację. Widzimy listę opcji. Opcja New służy do rozpoczęcia pisania nowego programu. W trakcie pisania wrócimy do głównej listy opcji opcją Menu. Opcja Run powoduje uruchomienie naszego programu. Pole out zawierać będzie wszystko, co wyświetli nasz program, oraz napis READY. po zakończeniu działania. Znów opcja Menu umożliwia powrót. W razie zawieszenia się programu możemy skorzystać z opcji Stop. Do edycji programu służy opcja Source. Wreszcie możemy zamknąć interpreter opcją Exit. Tak więc omówiliśmy już samą obsługę i pora na naukę pisania programów.

Podstawy

Instrukcja Print wyświetla zapisany po niej (w podwójnych cudzysłowach) tekst, np. powitanie.


Wiele instrukcji możemy umieszczać w kolejnych linijkach. Zostaną one wykonane z góry na dół. Nową linię na telefonie wpisuje się wciskając dwukrotnie zero.

Ten program wyświetli po kolei dwa napisy.

Wszystkie instrukcje, tzn. polecenia składające się na program, w tym Print, można pisać zarówno dużymi, jak i małymi literami.

Tutaj będę korzystał z wariantu nr 2.

Można stosować spacje na początku linii (czyli tzw. wcięcia) oraz puste linie.


Takie dodatki nie mają wpływu na działanie programu, ale stosowane rozważnie mogą uczynić go bardziej czytelnym.

Zmienne tekstowe

Teksty można zapisywać w tzw. zmiennych, oznaczonych literami i później je przywoływać. Nazwę zmiennej wpisujemy bez cudzysłowów.


Jednej zmiennej można użyć wiele razy.


Zawartość zmiennej można przypisać innej zmiennej.


Tej samej zmiennej można przypisać nową zawartość.


Program może zażądać wpisania tekstu do umieszczenia w zmiennej w trakcie działania, za pomocą instrukcji Input. Tekst ten należy potem wpisać w górnym polu tekstowym i wybrać opcję enter.


Teksty można łączyć znakiem +.


Połączony tekst można zapisać w zmiennej celem późniejszego wykorzystania.


Liczby i działania na nich

Poza tekstami możemy przetwarzać także liczby. Dla liczb nie stosujemy cudzysłowów.


Można dodawać liczby stosując znak +.


Różnica pomiędzy przetwarzaniem liczb a tekstów polega na tym, że 12+34 da 46 tj. sumę tych liczb, natomiast "12"+"34" to połączenie ze sobą dwóch tekstów dające "1234".

Odejmowanie wykonamy minusem, mnożenie gwiazdką, a dzielenie ukośnikiem.


Również liczby i wyniki działań można przechowywać w zmiennych.


Przy obliczaniu nowej wartości zmiennej można odwołać się do jej starej wartości, np. zwiększając ją o 1.


Dostępne są także liczby ujemne oraz ułamki, które to wyświetlane są zawsze jako rozwinięcie dziesiętne. Dokładność obliczeń ułamkowych jest ograniczona.


Dane liczbowe również mogą być podawane na bieżąco, tak jak teksty. Oto program wyznaczający pole trójkąta.


Sterowanie przepływem

Część programu może być wykonywana tylko pod pewnym warunkiem, dzięki instrukcji If-Then-End If. Warunkami mogą być nierówności i równania.

Instrukcje po End If nie są objęte warunkiem. Zastosowane tu wcięcie nie jest obowiązkowe.

Identyczność tekstów również może stanowić warunek.


Warunek można odwrócić instrukcją Not.


Instrukcja And pozwala postawić kilka warunków i sprawdzić je wszystkie.


Instrukcja Or tym różni się od And, że wymaga spełnienia tylko conajmniej jednego z warunków.


Można umieścić jedną instrukcję If w drugiej.


Istnieje także instrukcja Else oznaczająca zestaw instrukcji wykonywanych w razie niespełnienia warunku If-a.


Bardziej złożoną instrukcją wyboru jest nieomówiona tutaj Select.

Powtarzanie instrukcji

Chcąc wielokrotnie wykonać pewne działania użyć można m. in. instrukcji For-Next powtarzającej zestaw instrukcji dla kolejnych wartości liczbowych zmiennej z danego zakresu.

Ten program obliczy i wyświetli kwadraty liczb od 1 do 10. Zwrócić uwagę należy na określenie zmiennej licznikowej na końcu pętli.

Słowem Step określić można krok, jeśli ma być inny niż 1, np. przy wypisywaniu ciągu liczb parzystych.


Czasem prościej może być użyć instrukcji While-Wend zamiast tej wspomnianej powyżej. Powtarza ona kod dopóki spełniony będzie dany warunek (na tej samej zasadzie co w instrukcji If).


Podprogramy

W celu skorzystania w dwóch miejscach w programie z tej samej sekwencji instrukcji bez jej kopiowania pomogą nam podprogramy, czyli części programu wielokrotnego użytku wywoływane na żądanie. Tworzymy je instrukcją Sub-End Sub, a wywołujemy instrukcją Call.


I to już w zasadzie tyle, chociaż CellularBASIC ma oczywiście jeszcze więcej rozmaitych instrukcji.

Nadmienić należy jeszcze, że jeśli nie chce nam się za każdym razem wklepywać programów na klawiaturze telefonu, to możemy pisać je na komputerze (bądź w innym edytorze tekstu w telefonie) i zapisywać jako plik tekstowy z rozszerzeniem .ZAM w katalogu e:/zam (na karcie pamięci).

Miłego programowania!

Miałem troche problem ze znalezieniem. Wrzuciłem na mediafire.