Blokada SIM-lock.SIM-lock to zabezpieczenie telefonu, które ma na celu uniemożliwienie korzystania z innej karty SIM niż dostarczana przez operatora. W telefonach Nokia SIM-lock może być założony na każdy z 7 poziomów:
- Poziom 1 - MNC + MCC -> konkretny operator,
- Poziom 2 - GID1 -> działa tylko z operatorem wirtualnym,
- Poziom 3 - GID2 -> nie pozwala włożyć jakiejkolwiek innej karty SIM z tej samej sieci,
- Poziom 4 - MSIN -> konkretna karta SIM,
- Poziom 5 - MNC + MCC + GID1 -> konkretny operator wirtualny konkretnej sieci rzeczywistej,
- Poziom 6 - MNC + MCC + GID1 + GID2 -> można używać wyłącznie jednej karty SIM,
- Poziom 7 -> zawiera wszystkie powyższe poziomy, kod poziomu 7. zdejmuje wszystkie zabezpieczenia.
Odblokowanie telefonu następuje po wprowadzeniu do telefonu poprawnego kodu odblokowującego za pomocą klawiatury lub kabla. Można też modyfikować Permanent Memory (PM) w obszarze 308 (w nowszych telefonach 120) - w ten sposób działa większość boxów serwisowych. Warto wiedzieć, że zawartość pól PM odpowiedzialnych za SIM-lock jest też zależna od IMEI telefonu, tak więc skopiowanie całego PM z odblokowanego telefonu spowoduje uszkodzenie IMEI area, wyświetlenie komunikatu Contact Service i konieczność wgrania oryginalnego PM.
Najczęściej używane są blokady poziomu 1 i 4. Poza polskim rynkiem można spotkać także 2 i 3, jednak dla końcowego użytkownika wpisującego kod 7. poziomu najczęściej nie stanowi to różnicy. Warto jednak pamiętać, że w telefonach Series 60 nie jest możliwe zdjęcie simlocka poziomu 7. kodem z klawiatury. Należy wtedy wpisać odpowiednie kody dla poszczególnych poziomów.
Kody są przeliczane za pomocą Smartcard SX-4 dostępnej wyłącznie w centrach serwisowych Nokii. Do tej operacji potrzebny jest także program Winlock.
Kod odblokowujący.Kod odblokowujący w telefonach Nokia to kod wprowadzany z klawiatury, który pozwala na zdjęcie blokady SIM-lock z telefonu. Kod występuje w postaci:
#pw+012345678901234+n#, gdzie
n oznacza poziom SIM-locka, a 01234... jest unikalnym kodem odblokowującym charakterystycznym dla danego egzemplarza telefonu, danego poziomu blokady i wartości jej parametru (np. sieci, lub karty SIM, na którą założony jest SIM-lock).
W telefonach serii DCT-3 i DCT-4 algorytm tworzenia kodu odblokowującego opierał się wyłącznie na IMEI i parametrze blokady, co pozwalało na stworzenie aplikacji generujących kody odblokowujące, np. Crux Nokia Calculator. W telefonach BB5 nie jest to już takie proste. Warto pamiętać, że na wprowadzenie poprawnego kodu ma się tylko 3 próby, po których telefonu nie da się już odblokować z klawiatury.
Poziomy blokady.GID1 jest liczbą determinującą operatora wirtualnego działającego na tym samym
MCC +
MNC, co operator rzeczywisty. Może być użyta w celu zablokowania telefonu tak, aby pracował wyłącznie z kartą SIM sieci wirtualnej, ale już nie z kartą SIM sieci rzeczywistej.
GID2 to zabezpieczenie, które uniemożliwia używanie telefonu w żadnej innej sieci (wirtualnej lub rzeczywistej) niż ustawiona.
Mobile Country Code (MCC) to liczba identyfikująca kraj, w którym działają operatorzy. Lista kodów jest dostępna m.in.
na Wikipedii.
Mobile Network Code (MNC) to liczba nadawana operatorowi w danym kraju. W połączeniu z
MCC jednoznacznie identyfikuje każdego operatora na świecie. Pełną listę można znaleść
na Wikipedii. Polscy operatorzy są oznaczeni następującymi kombinacjami
MCC +
MNC:
- 260 01 - Plus,
- 260 02 - Era,
- 260 03 - Orange,
- 260 06 - Play,
- 260 10, 13 - Sferia,
- 260 11 - Nordisk Polska,
- 260 15 - CenterNet,
- 260 16 - Mobita,
- 260 17 - Aero2.
Mobile Station Identification Number (MSIN) to liczba przypisana do konkretnego abonenta danego operatora. Lista kodów jest w posiadaniu operatora i jako taka nie jest udostępniana.
Permanent Memory.Permanent Memory (PM) jest to obszar pamięci telefonu, który nie ulega nadpisaniu w trakcie flashowania telefonu.
Logicznie podzielony jest na grupy i rekordy (wg nomenklatury Nokii, w internecie można spotkać także nazwę [i]pole[/b] - "field") o kolejnych numerach. Warto wiedzieć, że każda grupa może zawierać inną liczbę pól i że struktura PM może się różnić pomiędzy różnymi modelami telefonów, a nawet pomiędzy wersjami oprogramowania. Odpowiednikiem PM w DCT-3 jest EEPROM.
PM zawiera między innymi informacje o:
- SIM-locku -> 120, 308,
- Pozostałych próbach zdjęcia SIM-locka kodem,
- Kodzie zabezpieczającym (Security Code) -> 308:5,
- Ostatnich połączeniach, ustawieniach wibracji, etc.
Symbian OS.Symbian OS to system operacyjny, wraz z bibliotekami, rozwiązaniami interfejsu użytkownika wyprodukowanych przez konsorcjum Symbian, w którego to skład wchodzą czołowi producenci telefonów komórkowych (Nokia, Siemens, Samsung, Motorola, Sony Ericsson). System opiera się na systemie EPOC, który był wykorzystywany w PDA firmy Psion PLC.
Na bazie tego systemu powstało kilka platform interfejsu użytkownika:
Series 80 (Communicator),
Series 60,
Series 90,
UIQ. System głównie wykorzystywany jest głównie w urządzeniach przenośnych, między innymi w telefonach komórkowych i palmtopach.
Phoenix Service Software.Phoenix Service Software jest programem serwisowym wydanym przez firmę Nokia jako narzędzie do serwisowania telefonów
DCT-4 i
BB5. W prostej linii jest zastępcą
Diego, który był programem do serwisowania
DCT-3 i
DCT-4. Ma on dosyć ograniczone możliwości, jednak jego zaletą jest możliwość pracy z użyciem zwykłego kabla USB.
Z jego pomocą można:
* uaktualnić / odświeżyć oprogramowanie,
* przeprowadzić flashowanie DEAD USB,
* wrywać zmodyfikowane oprogramowanie,
* wprowadzić zmiany w PPU,
* czytać i zapisywać obszar PM (tylko w wersji Internal),
* wykonywać backup kontaktów i ustawień telefonu,
* robić zrzuty ekranu telefonu,
* pobierać oprogramowanie, etc.
Oficjalnie Phoenix nie jest dostępny dla użytkowników końcowych, dostęp do niego mają tylko autoryzowane serwisy. Zarówno instalator, jak i sam program są zabezpieczone kluczami sprzętowymi. Mimo to można pobrać program ze strony
PhoenixSlayera.
Phoenix Internal to specjalna wersja oprogramowania Phoenix Service Software. Nie jest udostępniana autoryzowanym serwisom telefonów, w zamyśle miała być używana wyłącznie przez dział R&D zajmujący się tworzeniem i debugowaniem firmware'u telefonów w fabrykach Nokii. Oprócz standardowych fukcji umożliwia on edycję obszaru PM oraz odczytywanie wartości rejestrów procesora telefonu w czasie jego pracy (przydatne podczas procesu debugowania).
Flashowanie DEAD USB wykonujemy, gdy telefon nie reaguje na próby włączania i/lub podpięcia do ładowarki. Często przyczyną takiego stanu jest źle przeprowadzone flashowanie lub błędy oprogramowania. Warto pamiętać, że procedurę flashowania DEAD USB można wykonywać także dla włączających się telefonów. Niektóre telefony serii E i N nie dają się flashować w tym trybie (do naprawy niewłączających się jest potrzebny [[box serwisowy]]).
